Habang nasa labas na kami ng tapat ng bahay ng daddy ko ay hinde ko mapigilang manginig. Ewan ko kung bakit basta kinakabahan ako. Maraming mga katanungan ang tumatakbo sa isipan ko. Paano kung hindi niya ako tanggapin? Paano kung ayaw niya sa akin at itakwil ako..Paano kung....
As we are approaching the door of her father's house I can see that she was really trembling. I don't know what to do but to hold her hands tightly.
Lance: Good day! Who are you?
Natalie: Dito po ba nakatira si Mr. Lance Serano?
Lance: Ako yun Iha bakit?
Natalie: Do you remember me?... dad?
Lance: Are you? Natalie? My daughter?
Natalie: Yes dad!
Hindi ko inaasahan na mainit na yakap ang igaganti sa akin ng daddy ko. Niyakap niya ako ng mahigpit.. Sobrang higpit. I can't help pero sobrang tumulo ang luha ko. Ang tagal kong hinintay ang pagkakataong iyon na makasama ko ang tatay ko.
Lance: Hindi mo alam kung saan ko kayo pinaghahahanap ni Miko at ng mommy mo.
Natalie: Dad! I miss you so much.
Lance: Halika nga baby ko. Alam na ba ng mom mo na pumunta ka sa akin?
Natalie: Not yet dad.!
Lance: Anyway who is this man standing beside you?
Natalie: My boyfriend. Jules Saavedra.
Jules: Nice meeting you po.
Lance; Nice meeting you ijo. Where is you mom right now.
Natalie: Simula ng umalis ka. Lagi na lang siya nasa shop niya.]
Lance: Can you help me tak to her?
Natalie: Sure dad.
No comments:
Post a Comment